Pamięci naszego kolegi poety – Marian Kustra …

Kiedy odchodzi poeta

Kiedy odchodzi poeta 
niebiańską drogą
szlakami duszy
Płaczą liście na wietrze 
płaczą kwiaty
ptaki
maleńki strumyk

Słońce na pożegnanie towarzyszy – przyświeca smutnym złotem
a inne światło radośnie wita – na ścieżce nowej 
Bo któż by inny niż poeta – dostrzegł taneczny liści taniec
i kto usłyszy rozmowę rzeki, strumyka na dróg rozstaju
O tym co nocą sowa plotła i jak tańczyły walca raki
i jak to miłość pięknie pachnie, gdy słodkie ma kolory

O !
jak to wierzba nad wodą płakała stojąc samotna lat wiele
i jaki tęsknota ma smak paskudny – poeta Ci opowie
Więc gdy odchodzi poeta drogą w podróż wierszem pisaną
cisza zapada a w moim wierszu – zaduma w fotelu siadła.